Iwona Mokwińska WF

Skok w dal

Skok w dal to konkurencja lekkoatletyczna. Zawodnicy wykonują rozbieg, odbicie z jednej nogi i lądowanie w piaskownicy. Skoczek odbija się z belki, zaś na jej krawędzi znajduje się tzw. plastelina.

Jest to taka listwa, która jest naprawdę ważna. To ona pokazuje, czy skok jest poprawny, czy też spalony. O tym decyduje pozostawiony ślad na plastelinie. Jeśli skoczek dotknie butem plasteliny, skok jest unieważniony.

Pomiar skoku wykonywany jest od linii między plasteliną a belką, aż do ostatniego śladu na piasku. Wynik skoku mierzony jest pod kątem prostym.

Wygrywa oczywiście najdłuższy skok.

8,95 m – to aktualny rekord świata w skoku w dal. Jego właścicielem jest Mike Powell, Amerykanin, który 30 sierpnia 1991 roku w Tokio ustanowił ten fenomenalny rekord, który do dnia dzisiejszego nikt nie pobił !!!

Technika skoku w dal

Skok w dal składa się z:

Rozbiegu

Odbicia

Lotu

Lądowania

Rozbieg 

Rozbieg jest pierwszą czynnością, jaką wykonuje skoczek. Prędkość jaką rozwija powinna płynnie narastać. Długość rozbiegu zawsze dobierana jest indywidualnie.Jednak powinien być na tyle długi, by skoczek osiągał przed momentem odbicia maksymalną prędkość biegu. Tą maksymalną prędkość powinien uzyskać po przebyciu połowy długości rozbiegu.Technika biegu na pewno różni się od zwykłego biegania na bieżni. Zawodnik wyżej unosi kolana podczas biegu, tułów utrzymywany jest bardziej w pionie, zaś biodra są uniesione również wyżej. Przedostatni krok jest nieco wydłużony, natomiast ostatni – skrócony. Noga, którą skoczek stawia w miejscu odbicia jest umieszczona na całej stopie. Trzeba podkreślić, że jest niemal prosta w stawie kolanowym. Jeśli chodzi o tułów, to jest on lekko odchylony do tyłu.

Odbicie

Odbicie to druga z faz skok w dal. Rozpoczyna ją dość energiczny wyprost nogi odbijającej w stawach: biodrowym, kolanowym i skokowym. Noga wymachowa jest ugięta w kolanie.Zawodnik tak wykonuje wymach w górę, by udo było w położeniu poziomym. Ramię „wychodzi” bokiem w górę, zgodnie z nogą wymachową. Tułów jest trochę pochylony.

Lot

Lot to już trzecia faza. Trwa niezbyt długo, podobnie jak odbicie. Dwie pierwsze fazy mają ogromny wpływ na lot i z kolei potem długość całego skoku. Poza tym wpływają na to również prędkość rozbiegu, siła odbicia oraz kąt odbicia.

Czynności, które są wykonywane podczas lotu zwane są ruchami kompensacyjnymi.

Mamy trzy techniki fazy lotu, są to:

1.Technika naturalna (kuczna)

2.Technika piersiowa

3.Technika biegowa – po odbiciu skoczek wykonuje w fazie lotu 2,5-3,5 kroku biegowego. Ramiona wykonują naprzemianstronne obszerne krążenia do przodu. Po zakończeniu odbicia opuszcza wymachową nogę w dół i przenosi ją daleko w tył, w tym samym czasie nogę odbijającą przenosi w przód. Potem dołącza nogę wymachową do nogi odbijającej.

Lądowanie

W lądowaniu ważne jest jego rozpoczęcie, które rozpoczyna się kontaktem stóp z podłożem i zawodnik mocno ugina nogi w kolanach. Poza tym są różne sposoby lądowania.

Sposoby lądowania:

Pełny przysiad i powstanie do przodu

Wślizg w piasek – w ślad zrobiony przez piasek

Lądowanie ze skrętem w bok w przód

Metodyka nauczania skoku w dal

1. Nauka odbicia

Z 5-9 kroków wykonanie odbicia

Z 5-9 kroków biegu – odbicie – lądowanie na nogę odbijającą/wymachową

2. Nauka rozbiegu i odbicia

Z 9-13 kroków biegu, wykonanie dwu-krokowego rytmu przygotowania do odbicia

Z 9-13 kroków rozbiegu – przygotowanie do odbicia i odbicie

Wymierzenie rozbiegu o skróconej długości, potem optymalnej

Skok w dal techniką naturalną

3. Nauka lądowania

Skok w dal z miejsca z lądowaniem do przysiadu

Skok w dal z miejsca z lądowaniem do siadu

Skok w dal z miejsca z lądowaniem ze skrętem

Skok w dal z lądowaniem określonym sposobem

.

4. Nauka techniki piersiowej

Z 5-9 kroków rozbiegu, odbicie – w locie przyjęcie

J.w ale do półprzysiadu

Ze skróconego rozbiegu – lądowanie do siadu

Skok w dal techniką piersiową

5. Nauka techniki biegowej

Z 5-9 kroków rozbiegu, odbicie – w locie wykonanie 1 kroku biegowego, lądowanie na nogę, wymach przejście do biegu

Ze skróconego rozbiegu, odbicie, w locie 2 kroki biegowe, lądowanie na nogę odbijającą, przejście do biegu

Skok w dal o 2 krokach biegowych

Skok w dal o 3 krokach biegowych

6. Technika naturalna (kuczna )

Przejdżmy do ćwiczeń

:)

Dzisiejsza lekcja o marszobiegu.

 W Przemkowie mamy przepiękne tereny zielone, zachęcam więc do marszobiegów..

Marszobieg terenowy 

Marszobieg to marsz przeplatany biegiem lub bieg przeplatany marszem – czyli dwie formy

poruszania się dawkowane w różnych proporcjach.

Jest to forma aktywności, którą zaleca się osobom początkującym, które chciałyby zacząć

biegać, ale których sprawność fizyczna jeszcze na to nie pozwala. Jest to także dobra forma

ruchu dla osób zaczynających przygodę ze sportem, otyłych, kobiet w ciąży czy w połogu. Ale

także dla tych, którzy wracają do biegania po długiej przerwie. Ponieważ marszobieg mniej

obciąża stawy niż bieg ciągły, może być także stosowany podczas lub po zakończeniu

rehabilitacji.

 Należy oprzeć nasz trening na okresach marszu i

biegu. Starajmy się wyznaczyć zarówno stały czas marszu, jak i biegu. Dla osób bardziej

zaawansowanych okresy biegu będą dłuższe, okresy marszu będą krótsze. W wypadku

gorszej kondycji postępujemy odwrotnie

Posłuchajcie

Przykładowy trening marszobiegowy:

1.Rozgrzewka – szybki marsz ok.10minut zakończony ćwiczeniami ogólnorozwojowymi.

2.Część główna – 3-4 serie marszobiegu, np. 4minuty biegu, 2minuty marszu

3.Schłodzenie i rozciąganie – 10minut wyciszającego marszu oraz ćwiczenia rozciągające

Rozgrzewka przed treningiem

                                           Pozdrawiam 

 Dzisiejszy temat zajęć - Bieg przełajowy

 – co to jest?

Jak sama nazwa mówi – to bieg na przełaj. A więc przez las, przez piach, przez błoto, rzekę, łąki, wysoką trawę. To bieg, w którym natura tworzy dla biegacza swoisty tor przeszkód. A na starcie stoją zarówno maratończycy, sprinterzy, jak i Ci którzy uwielbiają bieg z przeszkodami. Bieg ten tak się różni od długich czy krótkich dystansów i wymaga innego przygotowania. To sprawdzian dla ogólnej wytrzymałości, siły i hartu ducha.

Biegi przełajowe – na czym polegają?

Biegi przełajowe, polegają na pokonywaniu przeszkód, które zgotowała sama natura. Niekiedy organizatorzy coś dorzucą od siebie, szczególnie wtedy, gdy natura jest nazbyt łagodna. 

Nie walczy się tu o jak najlepsze wyniki, nie biega się na czas. Walczy się ze swoją psychiką, najbliższym przeciwnikiem i przyrodą.

Na trasie biegu znajduje sie przede wszystkim dużo stromych podbiegów, jak i zbiegów, grząskie, rozdeptane już przez innych błoto, a nawet śnieg. Nieraz trzeba przeskoczyć przez przewrócone drzewo i robić ostre zakręty. Można się również spodziewać: częstej zmiany powierzchni, gwałtownych zakrętów, wąskiej ścieżki, fizycznego kontaktu z innymi zawodnikami (przepychanki, przypadkowe szturchnięcia), biegu o różnej szybkości i częstej zmiany jego rytmu.

A teraz nadszedł czas na zobrazowanie na czym polega bieg przełajowy i czego możesz się spodziewać. Wyobraź sobie:

Biegniesz. Chwilowo jest dobrze, masz swój rytm. Nagle wchodzisz w zakręt wraz z innymi zawodnikami. Następują przepychanki, poślizgi. Walczysz o równowagę, trochę zwalniasz. Zresztą większe zagęszczenie ludźmi na zakrętach zmusza Cię do zmiany swojego tempa. Wpadasz w błoto i jak tylko uda Ci się z niego wydostać, to zdajesz sobie sprawę, że Twój but nie miał już tyle szczęścia. Niedługo potem musisz przeskoczyć powalone drzewo. Nogi są miękkie jak z waty, ale mimo wszystko się wybijasz, skaczesz… Niestety, szurasz skórą o korę pnia i nawet jeśli udaje Ci się chronić przed upadkiem, to masz na nogach zadrapania… ale po długiej trasie dobiegasz do mety... 

 Jak się przygotować do startu w biegu przełajowym?

I TRENING

Oprócz biegania musisz do niego wdrożyć ćwiczenia:

- siłowe wzmacniające całe ciało i angażujące mięśnie posturalne,

- wzmacniające nogi, szczególnie uda,

- skupiające się na technice biegu – odpowiednia technika będzie szczególnie ważna podczas zbiegów,

- na zmienne tempo biegu i robienie zrywów,

- na wytrzymałość i szybkość.

Oczywiście biegając po asfalcie czy bieżni, nie przygotujesz się do biegu przełajowego i może się to skończyć – szybką kontuzją. Dlatego też w miarę możliwości jak najczęściej biegaj na przełaj, wybierając trasę, nawierzchnię i warunki terenowe, które najbardziej będą zbliżone do tego, co czeka Cię na zawodach. Biegaj po miękkich i grząskich nawierzchniach. Musisz się tego nauczyć, ponieważ odpowiednia technika poruszania się na takim gruncie nie przyjdzie sama.

Ćwicz podbiegi i zbiegi. Będą one świetną okazją do wymijania przeciwników. Mogą być one bardziej strome niż te 10% nachylenia, dlatego nie omijaj takich wyzwań podczas treningu.

II UBIÓR

Bieg przełajowy – bieg w terenie, najczęściej w lasach, na łąkach lub w innych miejscach, gdzie bieg jest naturalnie utrudniany przez przyrodę.

W co się ubrać?

Na pewno nie w Twój ulubiony strój biegowy. Wybierz coś co możesz zniszczyć. Błoto nieraz jest bezlitosne dla materiału. Nie wspominając o zdradliwych gałęziach, które mogą go po prostu rozerwać. Przestrzegaj jednak przy tym wszystkim zasad dobierania odpowiednio ubioru do biegania. A więc postaw na tkaniny techniczne, ubierz się odpowiednio lekko (aby nie było Ci za ciepło).

Może kiedyś weźmiesz udział w biegach przełajowych?

A dzisiaj zapraszam do krótkiego biegu po lesie.

Rozgrzewka przed bieganiem:

                            Pozdrawiam

Dzisiaj o biegu na orientację...

Bieg na orientację to dyscyplina sportowa, która łączy umiejętności biegacza i zdolność do orientacji w terenie. Zawodnicy BnO muszą nie tylko przebiec określony dystans w jak najlepszym czasie, ale też zaliczyć po drodze wszystkie punkty kontrolne.

Bieg na orientację - zasady

Zadaniem zawodników uprawiających biegi na orientację jest pokonanie określonego dystansu w jak najlepszym czasie i zaliczenie po drodze wszystkich punktów kontrolnych. Każdy sportowiec ma do dyspozycji specjalną mapę i kompas. Po zdobyciu punktu kontrolnego zostaje on odznaczony dzięki chipowi, który ma każdy ze startujących.

Mapa do biegu na orientację

Mapa do biegu na orientację zdecydowanie różni się od popularnych turystycznych albo samochodowych. Przede wszystkim przygotowuje się ją z użyciem innej skali. Najczęściej mapy do biegu na orientację mają skalę 1:10 000, co oznacza, że 1 centymetr na mapie odpowiada 100 metrom w terenie. Wynika to z konieczności odwzorowania sporej liczby szczegółów i dużego terenu na małej mapie, która musi być poręczna w użytkowaniu.

Ponadto symbole, jakich się używa w mapach do biegów na orientację są inne od tych, które znamy np. z map turystycznych. Dla zawodników biegu na orientację ogromne znaczenie mają bowiem takie detale, jak gęstość lasu w określonych miejscach oraz charakter ściółki. 

Kolor zielony ma trzy odcienie oznaczające różne rodzaje lasu, a białe plamy na mapie to nie puste miejsca, ale odcinek, który można swobodnie przebiec.

Nawigacja w biegu na orientację zajmuje początkującym zawodnikom bardzo dużo czasu. Zatrzymują się i - stojąc w miejscu - odczytują mapę, zastanawiając się, którą drogę wybrać. Tymczasem najlepsi biegacze robią to, nie zwalniając tempa, a przy tym podejmują najlepsze z możliwych decyzji. To nie lada sztuka, dlategobieg na orientację to sport niezwykle rozwojowy: poprawia nie tylko kondycję i wytrzymałość, ale także pamięć, koncentrację i umiejętność logicznego myślenia w trudnych warunkach i pod presją czasu.

Bieg na orientację - treningi

Treningi nie mogą być takie, jak przy zwykłym bieganiu. Bieg na orientację wymaga bowiem zarówno wzmacniania szybkości, wytrzymałości, jak i sprawności umysłowej. Treningi dla biegaczy na orientację powinny więc uwzględniać następujące rodzaje aktywności:

- długie biegi, na tzw. wybieganie, ale z mapą w ręku i w warunkach terenowych (to pozwala zbudować wyczucie odległości i przyzwyczaić organizm do długiego biegania po zróżnicowanym podłożu, co angażuje trochę inne partie mięśni i sprawia, że stawy działają inaczej niż w przypadku biegu po twardej nawierzchni);

- bieg na szybkość (realizowany na bieżni, ale równie dobrze można go zaaranżować na boisku albo osiedlowym placu, ustawiając kilka punktów w niedalekiej odległości od startu i uprawiając trening interwałowy; trzeba trzymać się zasady, że interwałów powinno być tyle, ile rozstawionych punktów);

- trening pamięciowy - przenoszeni punktów kontrolnych (taki trening można zorganizować na sali: zawodnik dostaje na początku mapę do przeczytania, następnie po ukończonym torze przeszkód, czeka na niego czysta mapa, na którą musi przerysować punkty kontrolne).

Bieg na orientację - zawody

Zawody w biegu na orientację bardzo często odbywają się w wielu miejscach Polski. 

Do najważniejszych zawodów w biegu na orientację należą oczywiście Mistrzostwa Świata w Biegu na Orientację i Mistrzostwa Polski w Biegu na Orientację.

Sporą popularnością cieszą się również cykliczne imprezy pod nazwą Runmagaddeon, w których zawodnicy mierzą się z ekstremalnie trudnymi warunkami i biegają np. po pustyni, w bagnach albo nocą

.

 i jeszcze wiecej szczegółów o biegu na orientację

Posłuchajcie, co mówi mistrz świata w biegu na orientację:

Zadanie na dzisiaj ćwiczenia na siłę biegową:

Miłego dnia!

NIE WIEM CO CHCĘ ROBIĆ W ŻYCIU

Poznaj swoje mocne i słabe strony

Widzisz, koncentrując się na krótkoterminowych celach rzeczywiście musisz brać pod uwagę co jest możliwe i w jakich ramach czasowych się ograniczyć – ale życiowy cel rządzi się zupełnie innymi prawami.

Jeśli myślisz, że to musi być coś konkretnego, poprawnego, akceptowanego to się mylisz. Nie zawsze pomysł na życie to “otworzyć własny gabinet” czy “zostać lekarzem” – może ) to coś zupełnie innego, mglistego i mało rzeczowego. Jeśli męczy Cię myśl: “nie wiem co chcę robić w życiu” o jednym musisz wiedzieć:

Twój pomysł na życie brzmi dokładnie tak jak słyszysz go w głowie!

Każdy z nas D.O.S.K.O.N.A.L.E. wie czego chce i co czyni go szczęśliwym. Wie – ale nie ma odwagi tego przyznać.Właśnie w tym tkwi cały problem.Boimy się, że nasz pomysł jest nierealny, niemożliwy, głupi, nie dość dobry. Boimy się, że jeśli do niego  przyznamy to trzeba będzie zaryzykować, zmierzyć się z krytyką, popełnić błędy. Ale, sama przyznaj – czy stanie w miejscu nie jest tak samo ryzykowne?

JAK ZNALEŹĆ POMYSŁ NA SIEBIE? OTO ODPOWIEDŹ

Nie wiem wszystkiego, ale jedno wiem na pewno – każdy z nas chce być szczęśliwy 

praca,szkoła  KTÓRA DAJE SATYSFAKCJĘ

Ten cytat wyjaśnia wiele

“Zarówno Jiro jak i jego syn są rzemieślnikami kuchni. W trakcie gotowania wchodzą w stan przepływu, nie odczuwają nudy. Gdy gotują cieszą się tym do szpiku kości; dla nich to szczęście, ich ikigai. Nauczyli się czerpać rozkosz z własnej pracy, zamieniać ją w przyjemność tak wielką, że zatrzymuje czas”.

Zrealizowanie swojego pomysłu na życie wymaga nie lada odwagi i jasności, że to jest właśnie to. 

Pamiętaj każdy ma swoje tempo to że nie Wiesz dziś nic nie znaczy

A teraz przejdżmy to testu , który Wam  Pokaże wasze predyspozcje

https://drive.google.com/drive/folders/16LU8uVpRYa9xvOMDmYkWoqRcxoouMzGx?fbclid=IwAR3iULWp-I52Ysxll7MVoeUWBDMvBayntBeNtWHy6zwNReYqWvapa2G1zpk